Beschikbaarheid woningen

VVD over beschikbaarheid woningen

Het oplossen van dakloosheid vraagt maatwerk. Afhankelijke van de omstandigheden waardoor iemand dakloos is geraakt, kan een heel andere oplossing nodig zijn. Daarnaast wil de VVD dat daklozen zo snel mogelijk doorstromen naar een zelfstandige woning met begeleiding om iemand zo snel mogelijk weer deel uit te laten maken van de maatschappij. De VVD wil dat dakloze mensen een flexwoning kunnen krijgen en we houden de doelstelling van nul daklozen in 2030 vast.

De VVD vindt dat mensen zolang het verantwoord kan, thuis zorg en begeleiding moeten krijgen zoals hulp met schulden, hulp om de dag in te delen of om een verslaving aan te pakken. Zolang dat in de eigen woning of buurt gebeurt, blijft iemand niet alleen zo zelfstandig mogelijk, maar kan diegene ook gemakkelijker meedoen aan de samenleving, met vertrouwde sociale contacten en omgeving.

CDA over beschikbaarheid woningen

Het CDA ziet het probleem dat mensen in beschermd woonvoorzieningen wonen of in de maatschappelijke opvang en dat zij niet naar een woning kunnen verhuizen. Het CDA is blij met de aanpak en het geld dat het huidige kabinet ter beschikking heeft gesteld onder het motto “housing first”. Ook voor jongeren die uit de jeugdzorg gaan wil het CDA meer maatwerk en samenwerking zodat jongeren niet op straat terechtkomen. Ook zetten we in op meer gemengde woonconcepten voor mensen die uitstromen uit de maatschappelijke opvang en beschermd wonen en een ‘goede buur’ nodig hebben.

D66 over beschikbaarheid woningen

Wonen in eigen huis is een eerste levensbehoefte. Helaas zien we dat de woningmarkt sterk gestagneerd is, doordat er te weinig woningen worden bijgebouwd. Dat geldt voor alle soorten woningen, maar zeker ook voor beschermde woonplekken en maatschappelijke opvangplekken. Gemeenten moeten de capaciteit en expertise in huis hebben om goede woonplekken te realiseren. Ook is het voor aanbieders beter om met regionale samenwerkingsverbanden afspraken te maken.

Het demissionaire kabinet heeft extra geld vrijgemaakt om dakloosheid aan te pakken en dit wordt wat ons betreft doorgezet. Het aanpakken van dakloosheid is een prioriteit. Ook zijn er met gemeenten en provincies woonzorgakkoorden gesloten om te kijken welke specifieke woningen er nodig zijn. Wat D66 betreft moet er meer tempo worden gemaakt met deze akkoorden en de uitvoering ervan.

Er is veel geld uitgetrokken voor woningcorporaties en zorgaanbieders om gecombineerde zorgvormen te ontwikkelen. Ook dit willen we graag doorzetten en dit moet de overheid zo goed mogelijk faciliteren.

GroenLinks/PvdA over beschikbaarheid woningen

Afgelopen jaren heeft de politiek te weinig oog gehad voor de meest kwetsbaren in onze samenleving, terwijl de meest kwetsbaren onze bescherming het hardste nodig hebben. Het is onacceptabel dat mensen onvrijwillig dak- en thuisloos zijn. Het recht op een woning wordt de basis van ons beleid. We blijven vasthouden aan het doel om in 2030 onvrijwillige dakloosheid te beëindigen, zoals afgesproken in de Lissabon Verklaring. In de tussentijd zorgen we dat kwalitatieve en toegankelijke opvang en zorg gegarandeerd zijn, ook voor migranten (of zij nou EU-burgers, asielzoekers of ongedocumenteerden zijn). We zetten in op housing first om dakloosheid te voorkomen en te verhelpen.

We investeren fors in de bouw van basiswoningen. Iedereen die dakloos raakt, krijgt direct zo’n basiswoning toebedeeld. Vervolgens krijgen zij hulp om een nieuwe woning te vinden en hun leven verder op te bouwen. We willen dat alle gemeenten evenredig bijdragen aan de huisvesting van mensen die uitstromen uit beschermd wonen en de maatschappelijke opvang.

SP over beschikbaarheid woningen

Al jaren pleit de SP ervoor om de woningnood op te lossen door te investeren in de bouw. De woningnood is een gevolg van politieke keuzes. De vorige kabinetten hebben er bijvoorbeeld voor gekozen om woningcorporaties extra te belasten. Deze extra belasting, de verhuurderheffing, heeft ervoor gezorgd dat corporaties minder geld hadden om te besteden aan nieuwbouw en onderhoud. Inmiddels is deze verhuurdersheffing van tafel, maar het heeft wel veel schade aangericht. Een tekort aan betaalbare huurhuizen is alleen maar toegenomen, ook voor mensen met psychische problemen.

We maken een einde aan de woningnood. Een ministerie van wonen krijgt regie over de huisvesting en maakt een nationaal bouwplan voor de bouw van duurzame en betaalbare woningen. Dit wordt niet meer overgelaten aan de markt. Speculanten en investeerders die volkshuisvesting blijven zien als een middel om rijk te worden, pakken we harder aan. Gemeenten krijgen meer mogelijkheden om vastgoedbazen te onteigenen bij langdurige leegstand. Gemeenten maken in samenwerking met het Rijk een sluitend vangnet voor de opvang van dak- en thuislozen en plekken voor begeleid wonen. Er moet een recht op wonen komen voor iedereen en een preventieve aanpak om dakloosheid van jongeren, gezinnen en mensen met schulden te voorkomen. Daklozenteams worden ingesteld om daklozen te begeleiden. Met de woningcorporaties maken we afspraken voor een snelle doorstroming van dakloze mensen naar mogelijke vormen van zelfstandig wonen.

Volt over beschikbaarheid woningen

Iedereen moet kunnen wonen in een koop- of huurwoning die past bij diens situatie. Daarom wil Volt een minister van Volkshuisvesting die de ontwikkeling en bouw van innovatieve woonvoorzieningen stimuleert die voor specifieke/kwetsbare groepen wonen combineren met zorg. Bijvoorbeeld door het financieren of aangaan van publiekprivate samenwerkingen tussen gemeenten en zorgpartners die seniorenwoningen (ver)bouwen waar ook thuiszorg wordt verleend. We investeren in innovatieve en coöperatieve leef- en woonvormen. Niet alleen voor studenten en senioren, maar voor iedereen die in meer sociale samenhang wil leven.

We hebben op korte termijn veel woonoplossingen nodig. Voor verschillende groepen, die anders in acute woningnood komen of daar al in zitten. En het liefst voor iedereen die nu niet woont op een manier die bij hen past. En niemand zou op straat moeten slapen. We willen voor ‘spoedzoekers’ zo snel mogelijk een volwaardige woonoplossing. Dit moet ook zo vaak mogelijk een permanente oplossing zijn. We willen een verplichte spreiding voor spoedzoekers. Alle gemeenten nemen een eerlijk deel van de woonvoorziening op zich en stellen een urgentieregeling vast voor spoedzoekers.

Partij voor de Dieren over beschikbaarheid woningen

Niemand hoeft op straat te slapen. Dakloosheid is de meest extreme vorm van sociale uitsluiting die zorgt voor bestaansonzekerheid. Onnodige bureaucratie die de hulp aan daklozen belemmert, zoals het zelfredzaamheidscriterium, wordt afgeschaft. In elke gemeente komen voldoende gratis slaapplaatsen. Bij slecht weer en kou mag een huisdier nooit een weigeringsgrond vormen voor opvang van de dakloze: ook voor huisdieren wordt een passende plaats gezocht, bijvoorbeeld in het asiel als het niet in de daklozenopvang kan.
Ook mensen met GGZ-problemen zonder geldige verblijfsvergunning krijgen dag- en nachtopvang en krijgen de zorg die ze nodig hebben. Toegang tot voedselbanken en daklozenopvang wordt losgekoppeld van nationaliteit en verblijfsstatus. Daarnaast worden zij ook juridisch en maatschappelijk begeleid zodat zij kunnen werken aan hun bestaanszekerheid. Gemeenten krijgen daarvoor hulp van het Rijk. In de tussentijd zorgen we voor voldoende overbruggingszorg en meer (tijdelijke) opnameplaatsen en crisisbedden zodat er altijd een plek is voor iemand in geestelijke nood. Om de schrijnende situaties van staatloosheid te beëindigen, is het recht op een verblijfsvergunning voor erkende staatlozen van groot belang.

We maken een einde aan uitzichtloosheid in asielzoekerscentra. Mensen die verblijven in een asielzoekerscentrum kunnen zich voortaan ontplooien en hebben recht op goede begeleiding, taalcursussen en zorg, en minderjarigen hebben recht op onderwijs. Daarnaast komt er meer aandacht voor psychische hulp, want mensen die asiel zoeken, hebben vaak een heftige reis achter de rug en/of trauma’s opgelopen in het gebied waaruit ze gevlucht zijn.

Daarnaast moet de huizenmarkt snel van het slot af en moeten er meer huizen komen. Een dak boven je hoofd is een basisrecht voor iedereen. Om dat op te lossen zullen er tot 2030 heel veel woningen bij moeten komen, waarbij we eerst gebruik maken van leegstaande gebouwen, doorstroming bevorderen en binnenstedelijk verdichten, en daarna pas bijbouwen. Een ministerie voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening is noodzakelijk. We creëren vooral meer sociale huurwoningen. Met een financiële injectie door het Rijk worden woningcorporaties weer op gang geholpen met hun bouwopgave. Door de maximale inkomensgrens te verhogen worden sociale huurwoningen toegankelijk voor meer mensen. Omdat steeds meer mensen in de knel komen door hun hoge huur worden de huren de komende vijf jaar bevroren. Gentrificatie wordt tegengegaan door aan te sturen op gemengde wijken, waar bewoners van verschillende inkomensgroepen, achtergronden en leefstijlen elkaar ontmoeten. Het karakter van wijken en de rechten van degenen die daar reeds wonen worden beschermd. Huisuitzetting en uithuisplaatsing worden voorkomen door voldoende en tijdige schuldhulpverlening. Directe uithuisplaatsing bij betalingsachterstand wordt verboden.

ChristenUnie over beschikbaarheid woningen

We streven naar een situatie waarin mensen zo lang mogelijk in hun huis kunnen blijven wonen door zorg aan huis te bieden. Dit vraagt voldoende (geclusterde) huisvesting voor kwetsbare doelgroepen, ook in wijken met meer draagkracht. Wij vragen de samenleving om ruimte te bieden aan mensen die ‘anders’ zijn. Cruciaal hierbij is dat er aandacht en ondersteuning is voor mantelzorgers en buren. Ambulante ondersteuning, inloophuizen en crisisbedden zijn nodig voor als het thuis even niet meer gaat. Op deze manier werken we aan een aanpak waarin de kracht van de gemeenschap meer centraal staat. De ambitie van de recent ingezette aanpak Een (t)huis, een toekomst houden we vast. Het stijgend aantal zwerfjongeren vraagt speciale aandacht. We pleiten voor het stuk voor stuk aanpakken van de oorzaken: te weinig betaalbare woningen, problematische schulden, verminderde zelfredzaamheid, slechte aansluiting tussen jeugdzorg en de verwachte zelfredzaamheid op 18-jarige leeftijd. Geen jongere mag uit beeld raken.

De gemeenten krijgen een huisvestingsplicht voor alle mensen die uitstromen uit beschermd wonen en de maatschappelijke opvang, vergelijkbaar met de huisvestingsplicht voor statushouders. Er worden daarover prestatieafspraken gemaakt met woningcorporaties. Op die manier voorkomen we dat mensen op straat belanden.

Scroll naar boven